96. Gazi Koşusu’nu Secret Power ile kazanan jokey Özcan Yıldırım, potayı geçtikten sonra neler hissettiğini Sözcü’ye anlatt: Atatürk’ün bahçesini gördüm. Milyonlarca çiçek açmış, güya bizi selamlıyor.
96. Gazi Koşusu’nu dişi safkan Secret Power ile kazanarak Ahmet Çelik’in serisine son veren Özcan Yıldırım “Ulu Başkan Mustafa Kemal Atatürk’ün ismine düzenlenen koşuyu kazanmak büyük bir onurdur. Bu onura sahip olmak her jokeyin hayalidir. Benim de hayalimdi ve hayalimi gerçekleştirdim” dedi. 27 yaşındaki Yıldırım, tarihi muvaffakiyetini ve hayatını SÖZCÜ’ye anlattı:
“Yarışa çıkmadan evvel çok heyecanım yoktu. Zira atıma çok güveniyordum. Yalnızca yarıştan evvel start etrafında çok huysuzluk yaptı. Yeterli bir atın gerisinde gidersem yarışı lehime çevireceğimi düşünüyordum. Gerçekten istediğim her şeye ulaştım. Son 20 metre bir türlü gelmiyor üzereydi lakin kazanacağımı anladım. 40 bin kişi vardı. Herkesin beklediğini hissettim. Öpücük atıp zafer işareti yaptım.”
“ATATÜRK GÜYA BİZİ SELAMLIYOR”
“Dubai’de bindim, Fransa’da bindim, Güney Kore’de de kazandım. Avrupa ülkelerine gidip yarışları takip edip oradaki atmosferi gördüm ancak ‘Gazi’ isminden ötürü insan başka motive oluyor, buna ulaşmaya çalışıyor. Finişi geçtikten sonra; O güya oradaymış, güya bütün halkla berabermiş üzereydi. Ulu Lider Mustafa Kemal Atatürk’ün bahçesini görüyorsunuz. Milyonlarca çiçek açmış, güya bizi selamlıyor. Minnettarız O’na…”
“BENİM İÇİN AĞLADILAR”
“1997’den beri alandayım. Gazi Koşusu bahtınıza da bağlı. Bu yarışa hasret, işine sadık olanlar var. O yüzden daima hak edenin kazanmasını diliyorum. 10 yıl evvel elimden kaçtı bu yarış. Son dakika bindirmeyenler oldu. Üzüldük. Kendimiz yanlış seçimler yaptık. Bir-iki yarışta binmediğimiz atlar kazandı, o denli denk geldi. O gün de tahminen binseydik kazanamazdık, bunu da bilemiyorsun. Bugüne kısmetmiş.
“GARİP OLAN BİR ŞEY VARDI”
“Hiç bu kadar kalabalık bir Gazi’ye denk gelmedim. Rekorun dışında garip olan bir şey vardı. Beşerler yarışa çok motiveydi. Herkes güya bir şey bekliyordu. Uğultular, alkışlar oldu. Birden fazla insanın gözleri doldu. Telefonda konuşurken benim için ağlayanlar vardı. Siirt’teki amcamın çocuklarından, yengemden, köylüsüne kadar, korucusu, askeri, tanıyan tanımayan… Amerika’dan aradı bir arkadaşım, sonra annesi…”
“BÜLTEN SATARAK BAŞLADIM”
“Siirt’in Meydandere köyünde doğdum. 14 kardeşim var. 7 kız kardeşimin okumasını sağladım. Okumaya gittim Adana’ya. Ablam yanına almıştı beni. Eniştem bülten satıyordu. Yanına gidip gelmeye, ben de bülten satmaya başladım. O orta Orhan Bekmezci’yi tanıdım. Sergen Yalçın’ın, Rıdvan Dilmen’in atları ondaydı. Ahırları öğrendim, yedekçiliğe başladım. 2 yıl sonra at vurdu; ayağım kırıldı. Köye döndüm. İlköğretim mezunu olmadığım için dışardan imtihanlara katılarak, 8 yıllık eğitim aldıktan sonra apranti okuluna başladım. İrlanda’ya gönderildim. Ülkemi 6 ay temsil ettim. Türkiye’ye dönüp birkaç yarış kazanınca Süleyman Akdı beni yanına aldı. Kazalar, kırıklar, ağır bakım… İnişler çıkışlar oldu. Buralara geldik.”
“AT YARIŞI TOPLUMSAL İHTİYAÇ”
“Her yer AVM oldu. Gözünüzü kapatsanız her yer tıpkı. Gençlerin buraya gelmelerini, hipodromda vakit geçirmelerini istiyorum. Ailelerini alıp burada otursunlar, piknik yapsınlar. Atatürk’ün dediği üzere: At yarışı, çağdaş toplumlar için toplumsal bir gereksinimdir. Bu imzayı unutmamak lazım. Burada her gün Avrupa’daki şenlikler üzere geçiyor. Kapalı alanlarda vakit geçirmek yerine, burada açık alanda, çiçekler içerisinde, sevgi içerisinde olabilirler. Herkesi bekliyoruz.”
